Pengalaman Bersalin Putera Sulung Secara Induce - Part 2

Assalamualaikum

Ok sambung entry Pengalaman Bersalin Putera Sulung - Part 1 

Tak lama lepas air ketuban pecah tu kite dh mula rasa sakit. Yang ni kte rasa mmg cnfrm contraction. Nurse terus dtg wat CTG lepas air ketuban tu pecah. Cek jantung baby. Alhamdulillah heartbeat baby stil ok. Kat mesin CTG tu memang nampak la contraction memang tinggi n kerap. Ade sampai maksimum. Time tu nurse dh tny, rasa sakit ke? Kite angguk siap leh senyum2. Hubby dah pelik. Die kata sakit ke tak? Siap leh senyum lagi. Kite pk mayb kite jenis tahan sakit kot. Tapi tak lama pastu hambekk ko! Sakit nauzubillah! Tak tertahan sampai menangis okayy. Susah nk decribe kat sini. Mcm mane kite tak terbayang masa baca pengalaman org, macam tu la kite rasa skg. Siyes sakit gile contraction tu. Tapi tu belum max lagi tu. Kat labor room lagi gile. Okay, balik cite tadi balik.

Sakit berterusan sampai makin teruk n kerap sampai kite menangis. Dah yakleh senyum. Memang hubby kat sebelah jadi mangsa la. Tiap kali sakit kite pegang tgn die. Mata kite pejam je menahan sakit. Kadang2 je kite bukak mata pandang hubby sambil airmata mengalir nak bgtau betapa sakitnye kite skg. Tapi kite tak keluar suara. Luahkan ngan pandangan mata. Hubby pandang kite sayu je. Die cam kesian tapi takleh buat ape. Pandangan yang menguatkan kite.

Sampai kul 8 camtu kite dh tak tertahan sgt. Time tu ibu, baba, adik ipar, makcik hubby sume dh ade. Dorg borak2 tapi kite dh tak terlayan. Kite layankan sakit kite je. Ape yg drg tny sume dh tak terjawab. Kite tak mampu nak cakap pape dah. Kite sabar n menangis je sekali sekala. Last2 hubby pon panggil nurse. Ohh lupa, sepanjang dari tadi mesin CTG memang terpasang je kat kite. Memang hubby tgk selang 2 minit sakit kite n sampai max. 

Bile nurse dtg, die kata, "Kalau sakit mcm ni rasanye dah bukak 6cm dah ni. Bole masuk labor room dah ni." Kite pon redha je. Bersyukur sgt if dah nak bersalin. Tak sanggup nak layan contraction tu lagi. So dalam kul 9 lebih kurang dorg dah tolak kite masuk labor room. 

Dalam labor room, Dr Karamjit dtg cek bukaan. Die kata, "Still 2cm. Kite tunggu lagi 4 jam if stil tak bukak, kite operate." Ye kot die kata gitu. Kite dh lupa. Kite cuma ingat part die kata 4 jam tu. Kite tgk jam rasa nak jerit je. Lama lagi okayy! Kite dh tak tahan sgt. Die kata if tak tahan, sedut gas tu. ENOTOX kot nama die.

Kite penah baca pengalaman org kata gas tu cuma melalaikan tapi tak mengurangkan sakit. So kite pon takmo la sedut if takde pekdah kan. Doc suh hubby letakkan gas tu kat kite if kte dah sakit sgt. Doc siap ckp kat hubby, "Die punye sakit sangat kuat which is very good. Means kite tak perlu 2nd induce.."

Dalam hati, Alhamdulillah. Tapi nak sgt cepat bby kuar. Sakittttt!!

Kite sakit selang seminit ke dua minit tah. Hubby setia menemani n bg semangat sepanjang tu. Kite dah macam org nak mati. Memang rasa nak mati. Siap pk biar la kite mati. Asalkan baby selamat. Kite dah menangis2 kat hubby ckp, "Abang....sayang sakit sangatttt...." 

Hubby usap2 kepala kite suh sabar, demi anak... Siap cium pipi n dahi kite bg semangat n kekuatan. Die pon nampak cam nak nangis je. Midwife yang jaga kite tanya nak epidural tak? Sebab rasa cam lama lagi sakit ni. Kite ckp taknak. Kite nak rasa normal senormal normalnya. Haa, bagus kan. Tapi dalam kepala dah pk rasa cam nak operate je. Nak tunggu bukaan full dengan sakit mcm tu mmg tak larat la.

Dalam kul 10 pg kot doc dtg cek lagi bukaan dah 4cm. Die kata kite tunggu lagi. Time tu takde rasa nak marah ke ape. Rasa nak keluarkan baby cepat je. 

Ohh lupa. Setiap kali sakit memang kite sedut je gas tu. Actually takmo sedut sebab sedut punye sedut still rasa sakit. Setiap kali mesin CTG tunjukkan contraction mesti hubby tekan gas tu kat muka kite. Die pon dh pandai baca contraction. Haha. Kite selalu geleng bile hubby bagi gas tu. Die tekap gak. Last2 kite pon sedut n memang rasa mamai. Sampai bole tertido siap mimpi okay.

Mimpi yang paling kite ingat adalah kite minum teh o ais masa tu. Haha. Dalam banyak2 benda teh o ais jugak ingat. Sebab rasa nak minum kot time tu. Yela, kite ni puasa dari pagi tau. Last makan kul 10 malam tu la. Pastu puasa makan. Minum air pagi tu dlm kul 6 pagi. Pastu doc suh puasa sebab takut kena emergency czer. Mane la tak lapar n haus. Dengan sakit nye lagi. Takde tenaga jadinye. 

Kite before bersalin dh set in mind yang bile kite sakit, kite takmo jerit2 or keluar suara. Sebab org kata nanti abis tenaga masa nak push nanti. Bile sampai waktu nye tetap jerit. Hoho. Takleh kawal. Menjerit siap, "Ya Allah!!!" "Astaghfirullahalazim!!!" "Allahuakbar!!!" "Lailahalillallah!!" Macam2 la kite jerit. Hubby dah kelam kabut tiap kali sakit tu. "Sabar syg, sabar" Die siap mengucapkan utk kite. Baca macam2 kat telinga kite. 

Dipendekkan cite, dlm kul bape tah kite tak sedar tetiba hubby bangun n cam kelam kabut kata, "Sayang ingat, jangan angkat punggung. Ingat tu sayang."  

Kite macam, ehh nape die ckp camtu? Nak bersalin dh ke?? Kite time tu mcm org dh tak bernyawa. Terbaring lesu tak hirau ape dah.

Rupanye time tu doc dh ready nak sambut baby. Siyes kite tak sedar ape masa tu. Dah bukak 10cm ke?? Kite jeling jam. Dalam kul 12 bape minit tah masa tu. Bile masa doc dtg sume tak perasan. Sedar2 die dah bukak separuh katil sampai part punggung utk keluarkan baby. Kaki kite dorg angkat n dorg buat la pape yg patut. Kite mamai sgt2 masa tu. N takde tenaga langsung dah masa tu. Org kata berserah. Sakit contraction pon cm tak rasa dh. Taktau ape yg kite rasa masa tu.

Org kata if nak bersalin akan rasa cam nak teran nak terberak kan. Kite kite takde rasa sume tu. Tapi doc suh push so kite paksa la. Tp taktau la kot tahap kesedaran dah teruk sgt ke masa tu kn smp tak rasa ape.

Yang kite tau tetiba doc kata, "Pushh!!" Kite pon ape lagi, tarik nafas n terus push sambil jerit. Doc marah. Die kata jangan jerit!! Punggung jgn angkat!! Kite tak sedar kite terangkat punggung. Doc suh push lagi. Kite pon ingat org kata tarik nafas dalam2 then push sekuat hati. Sekuat hati lagi kite push sambil menjerit. Tak sengaja nak jerit. Tak perasan pon terjerit. Doc marah lagi. Punggung jgn angkat!! Badan turun!! Kaki u ni jgn keraskan!! Jgn menangis!! 

Macam2 la kena marah. Gile wehh tak reti push. Memang nak nangis dah tp doc dh marah so tak jadi. Doc tu garang. Huhu. Sampai la tahap kite memang tak larat n takde tenaga langsung. Kite terus terkulai. Hubby kite kat sebelah dah tak tentu arah dh. die peluk2 kite, cium2 dahi siap ckp benda paling menyentuh hati kite, "Abang akan sayangkan sayang sampai bile2...sampai mati..." sambil cium dahi kite. Rasanye die menangis time tu. Mata kite yg terpejam terus pandang hubby. Ade sikit kekuatan yang kite rasa. Before dgr hubby ckp camtu kite dh give up.Kite dh taknak push taknak buat ape. Kite sgt tak larat. Kite rasa nk mati je masa tu. huhu. Iman tak kuat camtu la. Astaghfirullahalazim. Kekuatan tu dtg bile hubby ckp camtu.

Rupanye doc dh guna vacuum utk sambut baby kite. Tp sebab kite mmg failed gile push so bby tetap tak kuar. Bape kali vacuum tah. Bile doc suh push lagi, kite try lagi. Tapi memang failed. Doc marah gile ckp, "Dik! U jangan angkat punggung! Baby u dah nampak nak keluar tapi if u angkat punggung mcm mane die nak keluar! Die susah nak turun!!"

Ok, failed lagi. Doc kata sakit je push lagi. Sebenarnya kite dh taktau ape makna sakit dh time tu. Yang kite tau kite dh give up. Dh tak peduli apa sume benda. Pastu try push lagi. As usual kena mrh lagi. Kali ni doc dh bengang gile. Kite siap marah doc balik.. "kejap la doc!! Sy dah tak larat!!!" Doc marah kata, "U tak boleh la macam ni!! Kalau macam ni kite kena operate u! I dah try nak bantu u guna vacuum tapi u tak push!!"

Time tu tak peduli dh ape die buat kat bawah tu. Die tekan2 bagai. Gunting sume kite dh tak kisah dh. Kite dh menangis dh. Sampai la bile hubby kite dgn suara sedih ckp, "sayang kena push betul2 sayang. Jantung baby kite dh lemah.." Hubby nak nangis dh time tu.

Kite dgr hubby kata jantung baby dh lemah kite terus push lagi dan lagi dan lagi akhirnya tepat jam 12.44 tghari tetiba hubby peluk kite nangis2 menitik2 airmata die kata, "Sayang baby dh keluar!! First time abg tgk baby keluar sayang!!" Menangis teresak2 die. Kite tak perasan bile baby kuar. Bawah kite tu cm dh kebas tak rasa ape. Kite mcm org takde perasaan. Pandang hubbby utk dptkan kekuatan blk. Sayu hati tgk die nangis sungguh2 mcm tu. Tak penah lg tgk die nangis mcm tu. Die cium dahi kite byk kali n ckp, "Tq syg.. Tq sgt2!! Abg syg kn syg!!!"

Sy pandang die tak senyum tak ape. Dalam hati memang terharu. Tapi tak mampu tersenyum. Doc letak baby kat atas badan kite. Sambil suh hubby potong tali pusat baby. Bile nurse letak bby atas dada kite baru kite rasa sdey n 1001 macam perasaan. Time tu rasa subhanallah, indahnye perasaan tu. Comelnye baby. Siap ade airmata. Mata dah bukak pandang kite. Ya Allah, Maha Suci Allah, susah nak gambarkan perasaan tu. Skg pon kite menangis time taip ni. Huhuhu.

Now tiba masanye utk sesi jahit menjahit. Siap tny doc bius ke tak. Doc kata bius. Memang tak rasa sakit la die jahit tu. Cuma rasa kaki tu lenguh sgt. Hubby dh kena keluar dh masa tu. Time doc jahit tu kite asyik tengok je baby kite kat sebelah kite. Nurse tgh siapkan baby. Kite tgk baby utk dptkan balik kekuatan. Siyes rasa cam org dh tak bernyawa time tu. Terlalu lemah. 

Time tu pon badan kite menggeletar. Satu badan menggeletar. Kaki tangan badan sampai gigi terketar2. Sy siap ckp kt doc sy sejuk. Dorg tutup aircond. Tp stil menggigil2. Doc kata kite mcm tu psl darah banyak tumpah n kurang air. Sepanjang die jahit tu memang menggigil je. 

Lupa lak masa doc suh teran lg utk kuarkan uri, kite dh rasa azab balik. haha. Macam fobia nak push. Tp try gak push akhirnya uri keluar. Doc tekan2 perut bagai sume tu rasa sakit yg amat! Padahal baby dh kuar tu. Org kata pas bby kuar dh tak rasa sakit. Tp kite rasa je sakit tu. Haha.

Bile dh selesai kite tny doc banyak ke jahit? Doc kata die tak kira. Means sgt byk jahit. Hoho. Ngeri. Kite kena stay situ 3 jam doc kata. Takut ade pendarahan lagi. Rupanye kite memang tumpah darah masa tu. Siap ade jangkitan kuman. Sebab tu lama. Siap rahim kite takmo kecut masa tu. Huishh mcm2 benda. 

Pape pon syukur alhamdulillah semuanya selamat. Hubby siap wat lawak lg time teman kite pas kena jahit kt labor room tu. Die leh tanya, "Pasni 2nd baby syg nak lagi tak?" Kite terus jwb, "Hahhh... tu kena pk dulu la..." Kite nye jawapan tu serius tau. Cam serik. Haha. Hubby gelak je. Die saje la tu nak hiburkan kite. Die sendiri ngeri tgk kite sakit camtu.

Tu la pengalaman kite bersalin. Masa sakit tu hubby pon kena mrh ngn kite. huhu. Derhaka kejap. Masa dh selesai sume tu dlm labor room lagi mintak maaf ngn hubby sbb ade mrh die masa sakit tu. Die gelak je. Pastu dok pegang2 hp update status kite dh bersalin. Haha. Tak menyempat2.

Syukur alhamdulillah akhirnya Muhammad Iman Firdaus telah selamat lahir dengan sihat dan sempurna sihat. Berat baby Iman 2.83kg...Takde la besar sgt tp susah gak nk keluar.. Hehe

Bila makin hari pandang si kecik ni sejuk hati tgk. Rasa sakit tu hilang sedikit demi sedikit.... Ummi sayang sangat kat Iman......